Fas’ta geleneksel şarkılar söyleyen kadınlara şeyha deniyor. Şeyhalar için müzik ticari bir araç değil, bir direniş biçimi. Bir çığlıktan melodiye dönüşen, kadınlara yönelik baskılara meydan okuyan bir isyan. Hayattaki en büyük tutkusu şarkı söylemek olan Touda’nın hayali  de bir gün Kazablanka’ya gitmek ve şeyha olup saygı görmek.

Fakat yaşadığı küçük kasabada, tek başına büyüttüğü oğlunun da ihtiyaçlarını karşılayabilmek için, pavyonlarda sahne almak ve popüler şarkılar söylemek zorunda. Erkeklerin bitmek bilmeyen tacizleri  ve cinsel saldırıları da ailesinin önyargıları da Touda’yı hayalinden vazgeçiremiyor.

Belki de en iyi melodramlar, başkarakteri kadınların toplumsal baskılar karşısında yeteneklerini birer silaha çevirdiği örneklerdir. Touda’nın tüm öfkesini şarkılarla dışa vuruşu, hatta bir sahnede fiziksel müdahalelere rağmen susturulamaması hepimize tanıdık gelecek.