Aşkın yaşı olmadığına dair şaşırtıcı bir film. Yetmiş yaşındaki emekli hemşire Mahin’in günleri yalnız geçer. Arkadaşlarıyla artık eskisi  kadar sık görüşememektedir. Hem yaş ve sağlık durumları, hem de hayat pahalılığı sosyalleşmelerinin önünde bir engeldir. Uzaktaki çocuklarıyla yaptığı telefon konuşmaları da bu boşluğu doldurmaz. Genç yaşta dul kalan Mahin, büyüme çağındaki çocuklarını düşünerek tekrar evlenmeye yanaşmamıştır. Bugünse hayatını birleştirecek  birisini bulması zor gözükmektedir. Fakat Mahin kendi usulünce bir sevgili adayı aramaya başlar. Bir gün emeklilerin gittiği bir restoranda gördüğü taksi şoförü Faramarz dikkatini çeker ve tanışırlar.

İran’ın dört bir yanında genç yaşlı demeden insanların sokaklara döküldüğü, hak arayışı için “Kadın, hayat, özgürlük” sloganının  atıldığı bir dönemde çekildi En Sevdiğim Pastam. Sansürcü İran rejiminin tasvip etmediği bu özgün aşk filmi Berlinale’ye seçildi  ama yönetmenleri Maryam Moghaddam ve Behtash Sanaeeha İran hükümetinin pasaportlarına el koyması nedeniyle festivale katılamadı.

Berlin 2024

Ekümenik Jüri Ödülü, FIPRESCI Ödülü