Florence David’e körkütük âşık. Gelgelelim David bu genç ve güzel kadına karşı bir şey hissetmiyor ve artık katlanamadığı ısrarından kurtulmak için en yakın arkadaşı Willy ile aralarını yapmayı umuyor. David’in davetsiz bir misafirle beraber geldiği yemek randevusuna Florence’ın da sürpriz bir konuğu var; sevdiği adamla tanıştırmak istediği babası… Bu dört karakterin ‘İkinci Perde’ isimli restoranda buluşmasıysa aslında bir film sahnesinden ibaret. Başka bir deyişle, izlediğimiz bir ‘film içinde film’. Fakat karakterlerin restorana doğru yola çıkmasından başlayarak aksilikler peş peşe geliyor; oyuncular arasındaki sürtüşmeler, varoluşsal krizler, sahneyi berbat eden gergin figüran ve hatta bir intihar girişimi…

Yaratıcı komedileriyle tanıdığımız Quentin Dupieux, yine ilginç bir konseptle karşımızda. Birbirini takip eden uzun sahnelerde yaşananların hangisi ‘gerçek’, hangisi oyuncuların rol aldığı filmin bir parçası, kestirmek giderek güçleşiyor. Bu karmaşa eğlenceli bir oyun haline gelirken, finale doğru gelen büyük sürpriz İkinci Perde’yi günümüz sinema endüstrisi üzerine bir taşlamaya dönüştürüyor.