Her şey Centre Pompidou’nun (daha sonra hayata geçmeyen) bir sergi için Leos Carax’a şu soruyu yöneltmesiyle başlar: “Neredesiniz Leos Carax?”. Görüntülerle cevap vermesi istenen bu soru yönetmenin içe dönmesine sebep olur, kendisini ve filmlerini sorgulamaya başlar. Sevdikleri (eşi Katerina Golubeva), arkadaşları (ilk dönem filmlerinin görüntü yönetmeni Jean-Yves Escoffier) ve idolleri (David Bowie, Jean-Luc Godard) son yirmi yılda ölmüştür. Godard ünlü filmlerinden Week End’i “sinemanın sonu” diye bitirmişti. Carax ise büyük kısmı arşiv görüntülerinden oluşan bu 42 dakikalık kolaj filmin ortasında “her şeyin sonu”ndan bahsediyor. Filme yayılan karamsar ve marazi duygu şaşırtıcı değil. Carax’ın seçtiği görüntülere eşlik eden metinde geçtiğimiz yüzyılın en büyük insanlık suçları bugüne taşınıyor, sinemanın bununla ilişkisi sorgulanıyor. Acaba sinema (erkeklerin yaptığı) her şeye göz yumuyor mı?

Tüm karamsarlığına rağmen, belki de bu yılın en etkileyici sahnesiyle sona eren Bu Ben Değilim, Godard’ın son dönemini hatırlatan bir makale film.